Historia

Gmina Grębów położona jest w województwie podkarpackim, przynależy do powiatu tarnobrzeskiego. W jej skład wchodzi 9 sołectw: Grębów, Zabrnie, Wydrza, Krawce, Stale, Jamnica, Żupawa, Poręby Furmańskie ora znowopowstałe w 2010 r. Grebów-Zapolednik. Zajmuje obszar 18 628 ha, który zamieszkuje niespełna 10 tys. mieszkańców.

Ziemie te już za Mieszka I wchodziły w skład państwa polskiego. Kazimierz Wielki uczynił z Grębowa osadę łowiecko-bartniczą. Pierwszą wzmiankę o wsi zawiera przywilej z roku 1375, wymieniający 4 kmieci zobowiązanych do oddawania danin Dzierżce z Wielowsi. Lustracja z roku 1569 podaje, że Walek Kozieja z Grębowa okazał przywilej Władysława Łokietka z roku 1329 na młyn w Grębowie , co dowodzi już o istnieniu osady . Według Liber beneficiorum Dioecesis Cracoviensis J. Długosza, z 1480r. Grębów był w 3/4 części własnością króla, a w pozostałej części należał do Tarnowskich z Wielowsi. Z chwilą utworzenia parafii ok. 1515 roku powstała trzecia część wsi tzw. plebańska.

Nazwa Grębów pochodzi od "grębie" czy "grądzie", co oznaczało wzniesienie wśród moczarów i bagien. I właśnie na takim wzniesieniu powstała miejscowość Grębów z ludności napływowej prawdopodobnie z Mazowsza lub może nawet ze wschodniej części Wielkopolski. Przybysze zapuszczali się w bagienną puszczę i znalazłszy wzniesienie - osadzali się. Istotnie Grębów rozciąga się na podłużnym wale z najwyższymi punktami: na końcu Jaźwinia /wieża triangulacyjna/ 165 m n.p.m. i na końcu Piasku /figura św. Jana/ 164 m n.p.m. W tych czasach Grębów należał do parafii Trześń archidiakonatu sandomierskiego diecezji krakowskiej. Z uwagi na znaczną odległość oraz ze względu na moczary i bagna za zgodą ks. proboszcza w 1515r. zbudowano kaplicę pod wezwaniem Św. Wojciecha, do której dojeżdżał ksiądz z Trześni. Ks. biskup Bernard Maciejewski zbudował w 1604 r. kościół, w ten sposób tworząc parafię w Grębowie. Pierwszym proboszczem był ksiądz Joannes Potoczny /1604-1636/. Poświęcenia drewnianego kościoła dokonał biskup Oborski sufragan krakowski. Po 160 latach na skutek pożaru spalił się pierwszy kościółek. Następny stanął w 1770r. również drewniany. Za księdza proboszcza Józefa Kasprzyckiego w 1912r. rozpoczęto budowę kościoła murowanego, a po jego ukończeniu rozebrano drewniany w 1921r. Neogotycka, ceglana świątynia, połączona z wysoką, pięciokondygnacyjną wieżą, góruje nad zabudową osady.

Grębów chociaż był wsią, miał duży rynek obudowany dookoła: kościół, plebania, organistówka, szkoła, budynek urzędu gminnego i szereg domów żydowskich. Typ rynku grębowskiego to tzw. ulicówka. Z rynku, tak jak dziś, wychodziło pięć ulic: do Rozwadowa, do dworu Dolańskich, do Wydrzy, do Tarnobrzegu i Sandomierza. W środku rynku w XIX wieku Feliks Dolański, wybudował budynek, który miejscowa ludność zwała ratuszem. Mieściła się w nim największa karczma "Propinacya" w powiecie i kilka sklepów żydowskich. W 1918 roku dla uczczenia odzyskanej niepodległości Seweryn Dolański usunął z tego domu wszystkich użytkowników . Zrobił w nim dużą salę teatralną ze sceną i dwoma małymi pokojami na ewentualne posiedzenia i przekazał parafii grębowskiej. W "Katolickim Domu Ludowym" miejscowi księża mieli prowadzić świetlicową pracę kulturalną.

W listopadzie 1929 roku zostały sprowadzone Siostry Służebniczki z Dębicy do pełnienia służby religijnej w kościele i utrzymania porządku w nim. Siostry Służebniczki prowadziły ochronkę, leczyły chorych, zajmowały się przygotowaniem do życia młodych dziewcząt.

Mieszkańców Grębowa nazywano różnie: Grębowiaki, Borowce, Lisowiaki, Lasowiacy, Mazury albo też: Posaniacy, Borowiacy. Ludność jest biedna, musi dorabiać pracą najemną, albo wyjeżdżać na sezonowe roboty do obcych krajów. Lud tutejszy nie jest leniwy. Za granicą wyróżnia się pracowitością i zapobiegliwością. Wioski znad Wisły i Sanu dostarczają doskonałych flisaków. Ostatnimi flisakami w Grębowie byli: Michał Dąbek, Franciszek Stadnik zwany Kulawy i Jan Dul zwany Zapławny. Z religijnością nie idzie w parze moralność. Liczne gorzelnie i browary sprzyjają pijaństwu. Ks. Stanisław Stojałkowski od sierpnia 1875r. zachęcając najpierw do czytania "Wieńca" i "Pszczółki", potem do myślenia i dążenia do współudziału w życiu społecznym rozpoczął dzieło tworzenia ruchu ludowego. Prawdziwym pismem o tematyce ludowej był "Przyjaciel Ludu", wychodzący od 1889r. we Lwowie pod redakcją Bolesława i Marii Wysłouchów. Jednym z pierwszych propagatorów programu ludowego w Grębowie był Jan Gil, który przekonywał chłopów schodzących pod jego strzechę, że bez czytania i nauki nie może być mowy o poprawie ich doli. Konsekwencją tych działań było utworzenie w 1896 roku w ramach Rady Powiatowej - Koła Włościańskiego., którego członkiem został radny z Grębowa Walenty Dąbek. Ta grupa inicjowała szereg ważnych dla wsi działań np. organizowała kursy tkactwa, założyła biuro melioracyjne w Tarnobrzegu, Towarzystwo Oświaty Ludowej. Od 1888 roku jako pierwsze w powiecie tarnobrzeskim działa Kółko Rolnicze w Grębowie założone przez Henryka Dolańskiego właściciela dworu. W 10 lat później powstaje następne Kółko Rolnicze w Grębowie na Piasku założone przez samych uświadomionych chłopów. Przez kilka lat sekretarzem zarządu był samorodny poeta chłopski Wincenty Motas. Żył w latach 1860­-1918. Całe życie spędził w Grębowie. Był utalentowanym chłopskim poetą. Wiersze jego drukowała prasa krakowska.

Pracę oświatową w powiecie rozpoczął adwokat Antoni Surowiecki od 1890 roku przez zakładanie czytelni ludowych. W Grębowie działa czytelnia pod nazwą "Kasyno Włościańskie". Za staraniem ks. Józefa Kasprzyckiego równocześnie z powstaniem Kółka Rolniczego została założona Ochotnicza Straż Pożarna. Dziedzic Grębowa Henryk Dolański własnym kosztem umundurował 16 strażaków. Naczelnikiem został miejscowy poczmistrz Leopold Protung.

Istnienie poczty w Grębowie datuje się od 1875 roku, zaś służby listonosza wiejskiego od 1914r. W 1923r. Grębów otrzymał pierwszy telefon, przeprowadzony od stacji kolejowej w Grębowie, dzięki czemu uzyskano połączenie telefoniczne z Tarnobrzegiem i Rozwadowem. Wychodząca ówcześnie gazeta "Głos Ziemi Tarnobrzeskiej" z l XII 1923r. pisała m.in.

" Obecnej jesieni zbudowano u nas telefon, łączący naszą wieś ze szerszym światem. Wybudowano kosztem i staraniem p. Dolańskiego, który ma także połączenie telefoniczne z poczty naszej do siebie. "

Z tej okazji Dolański przeznaczył swój dom w środku wsi na urząd pocztowy i na mieszkanie dla poczmistrza. W budynku tym urząd znajdował się do 3 IX 1980r.
Od ok. 1895r. Grębów posiada lekarza nazwiskiem Wincenty Kuźniar i akuszerkę. Aptekę otwarto w 1908r.

Historia spółdzielczości bankowej w Grębowie sięga roku 1904, kiedy to z inicjatywy ks.J. Kasprzyckiego utworzona została Spółkowa Kasa Oszczędności i Pożyczek. Kasę zarejestrowano w Sądzie Obwodowym w Rzeszowie dnia 25.06. 1904r. i działała pod patronatem Wydziału Krajowego we Lwowie. 16.02.1925r. Spółka Oszczędności i Pożyczek w Grębowie zarejestrowała w sądzie Regulamin Kasy Stefczyka i pod tą nazwą prowadziła działalność. Ostatnie Walne Zgromadzenie delegatów Kasy Stefczyka odbyło się w dniu 28.06.1950r., kiedy dokonano zmiany nazwy na Gminną Kasę Spółdzielczą w Grębowie. Od 28.04. 1967r. kasa występuje pod nazwą Bank Spółdzielczy w Grębowie.

W 1792r. powstała Szkoła Parafialna w Grębowie uczyli w niej pisarze gminni. W latach 1799-1804 nauczycielem był Wincenty Bartkowski, jednocześnie organista. W 1822r. szkołę parafialną zamieniono na trywialną i wprowadzono język niemiecki. Ówczesne grębowskie metryki parafialne wymieniają nauczycieli : Piotra Krakowskiego, Szymona Szkodzińskiego, Ferdynanda Kowalowskiego, Marcina Gołębiowskiego oraz Antoniego Kochnama. W roku 1870 szkołę trywialną zamieniono na etatową. Od roku 1878 do 1888 pracował tu nauczyciel Zygmunt Wierzchowski, bardzo poważany przez chłopów i władzę. Interesował się kulturą Lasowiaków, zbierał materiały etnograficzne. Opublikował m.in. "Baśnie i powieści z Puszczy Sandomierskiej" /1890r./. Około 1890 r. w Grębowie istniała szkoła czteroklasowa z sześcioletnim okresem nauczania. Mieściła się w sporym, drewnianym budynku na Piasku, który spłonął w czasie pożaru. Uczęszczali tu synowie bogatych i światłych chłopów, a uczyli nauczyciele sprowadzeni przez H. Dolańskiego. Po ukończeniu tej szkoły wielu chłopów kontynuowało naukę na jednorocznym kursie przygotowawczym zorganizowanym przez Szkołę Przemysłową Uzupełniającą w Tarnobrzegu. Tak też w r. szk. 1901/2 młodzieńcy z Grębowa : Baran, Muciek, Gołębiowski, Duł, Rębisz i Dembowski zdobyli zawody rzeźnika, tkacza, kowala i pomocnika ewidencji. Chłopi grębowscy nie byli obojętni na sprawę kształcenia swoich dzieci, skoro po spaleniu się budynku na Piasku przystąpili do budowy nowej murowanej szkoły. Przy pomocy władz powiatowych, gminnych i H. Dolańskiego w ciągu dwóch lat wzniesiono okazały budynek. W nowej piętrowej szkole usytuowanej w centrum wsi rozpoczęto naukę w 1904r. Pierwszym jej kierownikiem został F. Kozdraś, a latach 1907-27 funkcję tę pełnił Marian Kucharski.

Jesienią 1914 roku Rosjanie założyli w szkole szpital wojskowy. Przez cztery lata działań wojennych w szkole prowadzono zajęcia.

Z inicjatywy ówczesnego ks. Kasprzyckiego w latach 1912-16 przy szkole działa zespół muzyczny. Gry uczył ks. Ciebera. Orkiestra ks. Ciebery miała zasadniczy cel uświetnianie uroczystości szkolnych i kościelnych. Jednakże największą popularnością cieszyły się melodie i pieśni ludowe. W tym czasie młodzież garnęła się nie tylko do muzyki, ale również do książki. Warunki ku temu były sprzyjające. W latach 1890-1910 w lokalu miejscowego Kółka Rolniczego mieściła się czytelnia. Korzystał z niej młody wówczas chłopiec, późniejszy profesor uniwersytecki - Stanisław Bąk. Jak wspomina po latach w pracy "Książka na wsi galicyjskiej przed I wojną światową" /Wrocław 1971/, czytelnię stanowiła wielka dębowa szafa z książkami zamykana na kłódkę. Tą niezwykłą na owe czasy biblioteką opiekowali się nauczyciele. Czytelnia, jak nazywano budynek z końca XIX wieku wzniesiony przez Dolańskich, miała ważny udział w życiu społeczności Grębowa. Umożliwiała nie tylko dostęp do książek, odbywały się w niej akademie, spotkania, zebrania i zabawy ludowe. Przez wiele lat skupiało się tu życie kulturalne. Budynek, będący niewątpliwie świadectwem "tamtych czasów" wyburzono w 1983r. W 1918r. po wycofaniu z Grębowa wojsk austriackich przeżywano euforię niepodległości. Nauka w szkole odbywała się w miarę normalnie. Po odejściu z Grębowa w r. 1927 kierownika M. Kucharskiego, jego stanowisko objął Antoni Źródłowski.

W 1937 roku, gdy całą Polskę objęły strajki chłopskie, także grębowscy chłopi stanęli do walki o swoje prawa. Symbolem protestu i solidarności wiejskiego środowiska jest usypany na miejscu starć chłopskich z policją kopiec.

Idee spółdzielczości wdrażali w Grębowie działacze ludowi, a zwłaszcza wiciarze. W dniu 11 grudnia 1938r. zebranie założycielskie podjęło uchwałę o powołaniu Spółdzielni Spożywców "Społem" zrzeszającej 187 członków. W czasie okupacji Spółdzielnia prowadziła dwa sklepy. Okupant wykorzystywał je do dystrybucji kontyngentów, zaś ruch oporu do swej działalności jako punkty kontaktowe.

Okres II wojny światowej zapisał się chlubnie w dziejach Grębowszczyzny.
14 września 1939 roku wkroczyła na nasze tereny piechota i artyleria niemiecka, rozpoczynając ich okupację. Grębowianie od razu przystąpili do organizacji ruchu oporu przeciw okupantowi i znów w pierwszych szeregach znaleźli się działacze chłopscy, m.in. Władysław Kozieł, Karol Matyka, Jan Sokół. W czasie okupacji na terenie Grębowa schroniło się wielu nauczycieli z Wielkopolski i kresów wschodnich. Rozwinęło się tajne nauczanie. Pisał o nich w swoich wspomnieniach dr S. Bąk. Na bazie tajnych kompletów powstało w 1944 roku gimnazjum w Grębowie. Pierwszym dyrektorem w roku szkolnym 1944/5 był dr Jarosław Wit Opatrny. W 1945 opuścił Grębów i wyjechał do Wrocławia. Drugim dyrektorem był Aleksander Terej. Był aresztowany przez UB za swoją działalność w AK. Po wyjściu z więzienia również wyjechał do Wrocławia. Tam ukończył prawo i był adwokatem broniącym więźniów politycznych. Do Wrocławia wyjechał również prof. dr Stanisław Bąk. Pracował na Uniwersytecie jako profesor zwyczajny.

Po zniszczeniach wojennych przyszedł okres przebudowy gospodarki i warunków socjalnych. W nowych warunkach społeczno-ustrojowych powstają nowe obiekty i instytucje.
Od jesieni 1953r. czynny jest Ośrodek Zdrowia. Przeniesiony do nowego budynku w 1976r.
Od listopada 1953r. działa w Grębowie Kino "Słowianin".

Dwa lata później 1955r. zostaje oddany do użytku most na rzece Lęg.

Lata 1959-1973 to elektryfikacja gminy Grębów. Światło elektryczne zabłysło 5 czerwca 1961r. w Grębowie, Jeziórku, Zabrniu, Porębach Furmańskich, Jamnicy, Zapoledniku i Wydrzy. W latach 1970-71 energię elektryczną otrzymało Klonowo i Krawce, zaś w 1972 - przysiółek Grębowa nad Lęgiem. Ostatnim punktem w 14 letniej elektryfikacji była Niwka należąca do Zabrnia.

Wiejski Dom Towarowy obsługuje ludność od 1962r. Piekarnia wypieka chleb od grudnia 1966r.

Lecznica weterynaryjna służy rolnikom od 1963r.

Restauracja "Grębowianka" ściąga konsumentów od września 1966. Po rozbudowie przyjmuje nazwę "Gawęda" /1976/.

Stadion sportowy w Grębowie jest czynny od 1962r.

Historia przedszkola świeckiego w Grębowie sięga roku 1960r. Jesienią 1993 Przedszkole zostaje przeniesione do wspaniałego gmachu. Tarnobrzeskie Zagłębie Siarkowe istnieje od 1960r. To siarka wycisnęła swe piętno na tych okolicach, zmieniła losy ludzi i krajobraz. Mieszkańcy dorabiali się pracując jako dwu-zawodowcy w przemyśle i na roli. Kopalnie i Zakłady Przetwórcze Siarki żywiły okolicznych mieszkańców, ale również zatruwały otoczenie i zmieniały wygląd terenu. Odkrywkowa eksploatacja rudy siarkowej wpływa na zmianę stosunków wodnych. Zakłady Przetwórcze Siarki "Jeziórko" należą do zakładów o wysokim stopniu szkodliwego oddziaływania na otoczenie. Skupienie na niewielkim obszarze zakładów powoduje silne zanieczyszczenie środowiska geograficznego. Do atmosfery i wody dostają się szkodliwe substancje chemiczne, pyły, mgły kwasu siarkowego i in. Wpływają one w poważnym stopniu na niszczenie roślin i degradację gleb. W związku z eksploatacją siarki przeprowadzono akcję wysiedleńczą w ramach której znikła duża wieś Jeziórko. Wysiedlono również znaczną część Klonowego.

Od 1975 roku Grębów jest siedzibą gminy. Gmina uznawana jest za bogatą. Wpływa na to obecność uciążliwego, ale przecież bogatego podatnika jakim są Kopalnie i Zakłady Przetwórcze Siarki "Siarkopol" w Tarnobrzegu. Wysokie dochody budżetu gminy cieszą mieszkańców, bowiem w gminie bardzo dużo się inwestuje.

W latach siedemdziesiątych całkowicie znikły strzechy, a w miejscu drewnianych chałup wyrosły piętrowe domy z czerwonej cegły, otoczone efektownymi ogrodzeniami.

12 czerwca 1973r. rozpoczęto budowę gmachu mającego pomieścić Urząd Gminy, Bank Spółdzielczy, Policję, Urząd Pocztowy, Kino, Gminny Ośrodek Kultury oraz Bibliotekę. Wprowadzenie się do nowego budynku tych instytucji nastąpiło 15 lutego 1977r. W czerwcu 1974r. OSP w Grębowie otrzymała samochód pożarniczy. Jesienią 1975r. zostaje przekazana do użytku zlewnia mleka w Grębowie.

Inne bardzo ważne inwestycje to Szkoła Podstawowa w Wydrzy wraz z mieszkaniami dla nauczycieli przekazana do użytku 12 grudnia 1952r., Dom Ludowy w Wydrzy /1961/, Szkoła Podstawowa w Krawcach /1962/, Dom Ludowy w Jamnicy /1974/ oraz Dom Stażaka w Zabrniu /1975/.

Wprowadzenie w życie ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym przekazuje gminom wiele kompetencji dotyczących funkcjonowania wspólnot samorządowych. W ślad za tymi upoważnieniami gmina dysponuje określonymi środkami finansowymi. Rozwiązania te pozwalają gminie rozwijać się i na miejscu podejmować decyzje o kierunkach rozwoju oraz racjonalnie wydawać publiczne pieniądze. Ograniczeniem w rozwoju naszej Gminy jest przede wszystkim postawienie w stan likwidacji Kopalni Siarki w Jeziórku oraz upadek firm współpracujących z tym przedsiębiorstwem. Brak zainteresowania inwestorów lokalizacją działalności na terenie naszej gminy, nie sprzyja inicjatywom gospodarczym. Degradacja znacznej części gminy przez przemysł siarkowy niekorzystnie wpływa na atrakcyjność tego terenu. Po upadku Kopalni Siarki w Jeziórku tereny są rekultywowane. Powstają tu lasy, łąki, oczka wodne.

Okres ostatnich 15 lat, to okres intensywnego budowania.
Na przestrzeni tych lat powstało wiele nowych obiektów użyteczności publicznej. Przede wszystkim środki finansowe skierowane zostały na polepszenie bazy oświatowej. Wybudowana została Szkoła Podstawowa w Stalach, Przedszkole w Grębowie, Szkoła Filialna w Zapoledniku oraz sale gimnastyczne przy wszystkich obiektach szkolnych.
Przeprowadzono kapitalne remonty szkół w Żupawie, Zabrniu, Krawcach i Wydrzy. Oddano do użytku wielofunkcyjny budynek w Jamnicy, gdzie znajduje miejsce Filia Szkoły w Grębowie dla klas I-III oraz przedszkole.

Wszystkie miejscowości naszej gminy posiadają sieć wodociągową, sieć gazową i łączność telefoniczną.

W roku 2000 oddano do eksploatacji biologiczno-mechaniczną oczyszczalnię ścieków. Trwają prace mające na celu skanalizowanie całej gminy. Wybudowano wiele kilometrów dróg gminnych o nawierzchni asfaltowej. Poczyniono starania umożliwiające budowę obwodnicy dla miejscowości Grębów. Uzbrojono i oddano pod zabudowę jednorodzinną tereny na Palędziach w Grębowie i w Stalach na osiedlu. Od kilku lat funkcjonuje w centrum Grębowa plac targowy. Gmina posiada własne Składowisko Odpadów Komunalnych.

Na terenie gminy mamy 6 szkół podstawowych i 2 filie oraz gimnazja w Grębowie i w Stalach. W Zespole Szkół Ogólnokształcących w Grębowie funkcjonuje szkoła podstawowa, gimnazjum i liceum ogólnokształcące. Szkoła dysponuje dwiema salami gimnastycznymi, świetlicą szkolną, stołówką, biblioteką z czytelnią. Mamy trzy przedszkola w : Grębowie, Wydrzy i Jamnicy. W pozostałych miejscowościach sześciolatki uczęszczają do klas zerowych. Zadania w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej zabezpiecza Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Grębowie oraz Gabinet Lekarza Rodzinnego w Stalach. Funkcjonuje również Gabinet Rehabilitacji Dziennej w Grębowie. Placówki te finansowane są przez Podkarpacką Kasę Chorych. GSP ZOZ wykonuje usługi medyczne w obiektach gminnych.

Na terenie naszej gminy działa Gminne Centrum Kultury, które ma za zadanie inspirowanie, upowszechnianie i organizowanie działalności kulturalnej. Gminne Centrum Kultury obejmuje swoim działaniem: Dom Kultury w Grębowie, klubo-świetlice w Wydrzy, Zabrniu, Zapoledniku, Stalach, Krawcach, Żupawie i Siedlisku oraz Gminną Bibliotekę Publiczną z Oddziałem dla Dzieci, filiami bibliotecznymi w Krawcach, Stalach, Wydrzy i Zabrniu oraz punktem bibliotecznym w Żupawie. Prowadzona jest działalność na rzecz rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego w dziedzinie muzyki, tańca i teatru. Dużym zainteresowaniem cieszą się klubo-­świetlice, wyposażone m.in. w stoły bilardowe, tenisowe, futbol ręczny, które licznie gromadzą młodzież. Cały czas trwają prace w zakresie rozbudowy i unowocześnienia bazy materialno-technicznej dla prowadzenia działalności kulturalnej i artystycznej.

Na terenie naszej gminy swoje usługi świadczy Bank Spółdzielczy w Grębowie oraz jego filia w Stalach. Bank zrzesza ok.1796 członków. Gminna Spółdzielnia "Samopomoc Chłopska" w Grębowie prowadzi 18 sklepów, piekarnię z której produkcja sprzedawana jest wyłącznie we własnej sieci. Prowadzi bazę magazynową z pełnym asortymentem środków do produkcji rolnej, opałem i materiałami budowlanymi. Dawna restauracja pełni rolę baru. Obecnie Spółdzielnia zmodernizowała punkt skupu żywca do wymogów unijnych i na jego bazie organizuje międzygminną giełdę skupu żywca.

W kwietniu 1999r. w miejscowości Jamnica został otwarty salon sprzedaży samochodów marki Peugeot. Ta inwestycja wzbogaciła dorobek gminy. Salon samochodowy ma ciekawy wygląd i doskonale komponuje się z otoczeniem.

Nie do poznania zmienia się centrum Grębowa . Nowoczesny ryneczek wyłożony estetyczną kostką, ustawione gustowne ławeczki, nowoczesne oświetlenie to wizytówka Grębowa. W środku rynku stoi mini-ratusz, który w niedługim czasie zostanie wypełniony czterema zegarami pokazującymi czas na cztery strony świata. Wyrastają nowe obiekty usługowo-handlowe. Standardową inwestycją będzie budowa nowego domu kultury. Dom posiada już projekt, gotowa jest jego dokumentacja wraz z pozwoleniem na budowę.

W Jamnicy wzdłuż trasy Stalowa Wola - Grębów powstaje osiedle domków jednorodzinnych. Składa się z dwunastu działek budowlanych. Zaopatrzenie mieszkańców gminy, we wszystkie media to sprawa numer jeden dla miejscowego samorządu. Priorytet ma kanalizacja, gdyż Grębów posiada nowoczesną oczyszczalnię ścieków.

W 2006 r. rozpoczną się prace przy kanalizacji Jamnicy i Stalów. Są to bardzo kosztowne inwestycje i dlatego są rozłożone w czasie. Mimo nowoczesności, która dominuje w krajobrazie Grębowa, nie brak obiektów świadczących o bogatej przeszłości. W centrum gminy wznosi się masywna i surowa bryła kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Wojciecha. Można dzisiaj podziwiać położony w Nowym Grębowie odrestaurowany, pochodzący z początku XIX wieku pałac rodziny Dolańskich. Rezydencjalna, piętrowa budowla wzniesiona została w otoczeniu parku krajobrazowego, w którym rosną m.in.: kasztanowce, dęby, lipy, graby, platany. Towarzyszą jej również pozostałości zabudowań gospodarczych i folwarcznych, oddzielone od reprezentacyjnego kompleksu stawem. Współcześnie w rezydencji mieści się Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy .

Do dzisiaj istnieją miejsca upamiętniające ważne wydarzenia historyczne tj. Pomnik Grunwaldzki w Grębowie, Kopiec upamiętniający strajk chłopski z sierpnia 1937roku, Granitowy Głaz przypominający o przeprowadzeniu reformy rolnej w Grębowie. W krajobraz Grębowa i okolic wpisane są przydrożne kapliczki świadczące o rozwoju kultury ludowej.

 

 

Kategoria menu głównego: