W związku z potwierdzonym przypadkiem wystąpienia wścieklizny w miejscowości Stale, Powiatowy Lekarz Weterynarii w Tarnobrzegu, rozporządzeniem nr 2/2012 z dnia 20 listopada 2012 r., wyznaczył na terenie Gminy Grębów obszar zagrożony wścieklizną u zwierząt.
Rozporządzenie Powiatowego Lekarza Weterynarii - do pobrania tutaj.
Na zagrożonym terenie należy trzymać psy na uwięzi, a koty w zamknięciu, a na ich przemieszczanie należy uzyskać pozwolenie Powiatowego Lekarza Weterynarii. Będzie prowadzony odstrzał sanitarny lisów wolno żyjących na zasadach określonych przez Powiatowego Lekarza Weterynarii w Tarnobrzegu.
Zapobieganie
Aby uniknąć zakażenia wścieklizną należy:
- unikać bezpośredniego kontaktu ze zwierzętami dzikimi,
- unikać dziwnie zachowujących się zwierząt (zarówno dzikich jak i domowych),
- nie dotykać znalezionych martwych zwierząt – fakt ten należy zgłosić policji lub służbom weterynaryjnym,
- nie głaskać i nie dotykać obcych zwierząt,
- nie karmić obcych zwierząt,
- nie wypuszczać kotów i psów bez możliwości ich kontroli,
- regularnie szczepić przeciw wściekliźnie zwierzęta domowe (szczepienie kotów nie jest obowiązkowe, jednak bardzo zalecane przez weterynarzy),
- w momencie, gdy nasz czworonóg zostanie pogryziony, wróci do domu poraniony czy zakrwawiony, jak najszybciej udać się z nim do lekarza weterynarii,
- profilaktycznie szczepić osoby narażone na zakażenie (strażników leśnych, weterynarzy, hodowców zwierząt futerkowych, itp.),
- po pogryzieniu lub oślinieniu ranę dokładnie przemyć kilkakrotnie wodą z mydłem oraz zdezynfekować,
- bezwzględnie zgłosić się do lekarza celem oceny kwalifikacji do rozpoczęcia, szczepienia przeciwko wściekliźnie oraz oceny co do ewentualnego dodatkowego szczepienia przeciwko tężcowi.
Objawy choroby u zwierząt
Chore zwierzęta zachowują się inaczej, niż zwykle. Dzikie, które zazwyczaj są płochliwe i uciekają przed człowiekiem zachowują się wręcz przeciwnie – stają się agresywne, atakują człowieka lub odwrotnie: są zanadto łagodne i dają się złapać. U chorych zwierząt mogą wystąpić ataki szału, nieposłuszeństwo, agresja, otępienie. Występują też takie objawy, które widoczne są u ludzi: biegunki lub zaparcia, wymioty, ślinotok, brak apetytu, gorączka, trudności w połykaniu, niedowład żuchwy i mięśni przełyku. Miejsce ugryzienia staje się bardzo swędzące, więc zwierzę nieustannie je wylizuje, czasami gryzie nawet do kości. Zaczyna stukać zębami i zjadać różne, niejadalne przedmioty (np. kamienie). Potem występuje porażenie kończyn. Może pojawić się również zez rozbieżny. Zwierzę ma cały czas język na wierzchu. U kotów może nastąpić także żałosne miauczenie. W przypadku postaci cichej nie ma żadnych widocznych objawów. Zgon zwierzęcia następuje po około 2-4 dniach.